Felicitatie n.a.v. het lustrum

Brief van Ben Wolbers ter gelegenheid van de viering van het 10 jarig bestaan van de Stichting Karmelkring Elia Dordrecht

Beste mensen die betrokken zijn bij Karmelkring Elia,

Allereerst wil ik jullie en in jullie allen van harte feliciteren met het Tweede Lustrum van Karmelkring Elia. Tien jaar geleden is het alweer dat de Stichting Karmelkring Elia is opgericht. Ik weet het nog goed, omdat ik bij de voorbereiding ervan betrokken mocht zijn. In deze afgelopen tien jaar hebben jullie jaar in jaar uit in een fantastisch programma toerusting, vorming en viering op een krachtige en creatieve wijze laten zien hoe je een sterke karmelitaanse bewogenheid vorm kunt geven, zodanig dat ze voeding geven kan aan je dagelijkse leven.
Op 17 juni 2012 zei ik in mijn overweging in de viering b.g.v. het afscheid van de Karmel van Dordrecht: “Ik sta hier met een zekere pijn. Dat is gewoon zo. Daar hoeven we niet moeilijk over te doen. Het zou zo mooi geweest zijn als het evangelie van de groeikracht van de Liefde hier had kunnen blijven klinken in de woorden en de daden van medebroeders en zusters (het evangelie van die dag was: Marcus 4,26-34). Maar helaas is dat niet mogelijk. We krimpen, met alle gevolgen van dien.
Maar ik sta hier ook met een dankbaar hart. Want mede door u, beste parochianen, is de Karmel van Dordrecht in de afgelopen jaren een echte Karmel geworden, – een centrum voor spiritualiteit, een plek waar mensen de ruimte vonden om in een reëel contact te komen met dat grote mysterie dat we aanduiden met Liefde, onvoorwaardelijke Liefde. Ik sta hier ook met een dankbaar hart omdat u met een aantal mensen wilt proberen dat centrum voor spiritualiteit voort te zetten. Wij zullen u daarbij graag de nodige steun blijven geven. Ik sta hier ook met een vertrouwvol hart. Er is een wederzijdse betrokkenheid gegroeid, die zal blijven bestaan. En wat daarin misschien wel uw sterkste kracht is, dat is dat velen van u zich geraakt zijn gaan voelen door die heilige ruimte die zo treffend wordt uitgebeeld in de kalligrafie van de leefregel van de Karmel: de heilige ruimte waar Gods onvoorwaardelijke Liefde woont, – onzichtbaar, soms zo klein en kwetsbaar als het kleinste zaadje dat bestaat, maar o zo krachtig. Dat die Liefde ons mag blijven trekken en inspireren. En dat we met elkaar verbonden blijven in die Liefde, – dat hoop en wens ik voor ons allen, en ik geloof er in!” Gelukkig kan ik nu, 10 jaar later zeggen dat die hoop en die wens bewaarheid zijn geworden, zodanig dat ik vol vertrouwen ben over de toekomst. Beste mensen van Karmelkring Elia, ik ben blij en dankbaar om jullie fantastische inzet en om de sterke band van vertrouwen die er is gegroeid! Ik wens jullie een fijn lustrum en vooral: Gods zegen over de jaren die komen gaan.

Met hartelijke groet, Ben Wolbers